PRAWDA!
Osoby szczególnie dzieci chorujące na astmę częściej, niż rówieśnicy, cierpią na próchnicę i zapalenie dziąseł.

dlaczego?
Dzieci z astmą mają tendencje do oddychania przez usta, co powoduje suchość w ustach i spożywanie większej ilości słodzonych napojów. Jest to czynnik, który prawdopodobnie przyczynił się do częstszego występowania próchnicy u astmatyków.

Jak sobie z tym radzić?
Na pewno takie osoby, muszą być objęte szczególną opieką stomatologiczną, dobrze byłoby również aby po każdorazowym korzystaniu z leków wziewnych jamę ustną przepłukiwać wodą.

Zapraszamy do MIKROSTOMART!

Stomatolodzy zalecają, aby szczotkowanie zębów zaczynać od zewnętrznej powierzchni zębów, przy zaciśniętych szczękach. Następnie należy je rozchylić, by przejść do czyszczenia powierzchni żujących i potem do wewnętrznych części zębów. Na koniec dobrze jest wyczyścić zęby wzdłuż linii dziąseł.

Wyróżniamy dwie najlepsze techniki czyszczenia zębów:

okrężną DLA DZIECI– główkę szczoteczki ustaw prostopadle do oczyszczanej linii zębów. Podczas szczotkowania wykonuj delikatne, okrężne ruchy;
wymiatającą DLA DOROSLYCH– główkę szczoteczki ustawi pod kątem 45 stopni i wykonuj nią małe, okrężne ruchy przy dziąsłach, a następnie wymiatające od dołu do góry i na odwrót.

Kiedy należy myć zęby?

Zęby nalezy czyscic rano, po śniadaniu,i wieczorem przed snem, co najmniej. Myj zęby po jedzeniu. Nie myj zębow bezpośrednio po jedzeniu. Trzeba czekać około 30-40 minut po posiłku aż dojdzie do redukcji pH w jamie ustnej.

Ile minut trzeba myć zęby? To jest pytanie retoryczne. Muszą one jednak być czyszczone przez około 2-3 minut.

Korzystnie — co najmniej dwie minuty.

Leczenie kanałowe ( endodontyczne ) polega na oczyszczeniu kanałów korzeni zębowych oraz komory zęba z chorej miazgi. Po dokładnym ich mechanicznym oczyszczeniu z chorej tkanki i opracowaniu a następnie chemicznej dezynfekcji, wypełnia się wolne przestrzenie w kanałach materiałem biozgodnym, najczęściej gutaperką. Tą metodą leczy się nieodwracalne zapalenia miazgi, zwane też pulpopatiami nieodwracalnymi .

Jak wygląda leczenie kanałowe?
Leczenie endodontyczne pierwszorazowe rozpoczyna się od otwarcia komory zęba. I jeśli znajduje się w niej miazga w stanie rozpadu zgorzelinowego, to dla personelu pracującego w gabinecie, ze względu na wydzielający się bardzo przykry i zarazem bardzo intensywny zapach, będzie to prawdopodobnie jeden z najmniej przyjemnych do zniesienia momentów. Pacjenci generalnie nie lubią najbardziej etapu kolejnego, czyli chemiczno-mechanicznego opracowania kanałów zębowych przy pomocy narzędzi. Na tym etapie również, przy użyciu środków chemicznych, likwiduje się czynniki patogenne znajdujące się w kanalikach zębinowych. Tak przygotowane kanały osusza się, a następnie wypełnia je - najczęściej gutaperką z uszczelniaczem (sealer). Końcowym etapem jest odbudowa ubytku zębowego.

Po co??

By stworzyć barierę, przez którą bakterie nie przedostaną się z okolicy okołowierzchołkowej lub jamy ustnej do kanałów zęba, gdzie znalazłyby warunki sprzyjające powtórnemu zakażeniu. Wypełnienie kanałów korzeni zębowych jest zatem zabezpieczeniem przed powstaniem wtórnego zakażenia w okolicy leczonego zęba a nawet rozprzestrzenieniem się zakażenia na zęby sąsiednie.

Leczenie kanałowe jest jedną z najbardziej kosztownych zabiegów w gabinecie stomatologicznym, ponieważ jest to bardzo skomplikowany i precyzyjny zabieg. Ząb trzonowy posiada od 3 do 6 kanałów każdy z nich trzeba w zębie znaleźć i opracować narzędziami o mikroskopijnych rozmiarach.

Dlatego lepsze efekty daje leczenie kanałowe pod mikroskopem, daje to możliwość większego i skuteczniejszego powodzenia leczenia lekarzowi prowadzącemu.

Warto regularnie kontrolować stan zdrowia naszych zębów. Profilaktyka jest dużo tańsza i mniej uciążliwa niż leczenie. Szczególnie kanałowe.

Lakierowanie zębów to nic innego jak pokrywanie ich specjalnym lakierem zawierającym fluor.
Wizytę lakierowania zębów dobrze jest połączyć z wizytą adaptacyjną dziecka, jest to tzw.malowanie pędzelkiem po zębach na co dzieci bardzo dobrze reagują :)

Główny cel lakierowania to wzmocnienie szkliwa i jego ochrona przed działaniem bakterii. Regularne lakierowanie pozwala skutecznie zapobiegać powstawaniu próchnicy.

Zabiegom lakierowania zębów poddawać się mogą zarówno dorośli, jak i dzieci. U młodych pacjentów zaleca się nawet lakierować zęby częściej niż u dorosłych.

U dzieci stosuje fluor w postaci żelu fluorowego o jasnożółtej barwie (miodu) ułatwiającej stomatologowi kontrolę ilości aplikowanego preparatu. Fluor stosowany u dzieci jest dla nich całkowicie bezpieczny, nie stwarza żadnego ryzyka przy przypadkowym połknięciu.

Lakier fluorowy używany u dorosłych jest bezbarwny i po zabiegu nie jest widoczny.

Lakierowanie zębów u dzieci powinno przeprowadzać się raz na trzy miesiące, natomiast u dorosłych raz na sześć miesięcy.



Wiele osób poddaje w wątpliwość sens lakierowania zębów, tłumacząc, że w każdej paście do zębów i w każdym płynie do płukania znajduje się fluor.

Cała różnica tkwi w stężeniu, czasie ekspozycji oraz przygotowaniu zębów do kontaktu z fluorem. Należy pamiętać, że przy lakierowaniu zębów fluor zdecydowanie ma zdecydowanie lepszy kontakt ze szkliwem zęba.
Jakie są wskazania do lakierowania zębów?

Warto zaznaczyć, że lakierowanie zębów wskazane jest nie tylko dla dzieci, ale również dla pacjentów dorosłych, o czym poniżej.
Wskazania do lakierownia:

wysokie ryzyko próchnicy u dzieci powyżej 6 roku życia;
złe nawyki dietetyczne u dorosłych;
noszenie aparatów ortodontycznych;
użytkowanie protez ruchomych;
obnażenie szyjek zębów;
próchnica początkowa;
przyjmowanie leków powodujących suchość w jamie ustnej;
choroba przyczyniająca się do suchości w jamie ustnej;
radioterapia głowy lub szyi.
Zapraszamy!

Pasta do zębów to obok szczoteczki do zębów podstawowy produkt do codziennej higieny jamy ustnej. Wciąż jednak wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że pasta do zębów odgrywa ważną rolę nie tylko w zachowaniu zdrowia uzębienia i innych tkanek jamy ustnej, ale także chroni zdrowie całego organizmu. Zdrowie zaczyna się w jamie ustnej, a zaniedbania w higienie lub używanie niewłaściwie dobranych produktów do utrzymania czystości tego obszaru organizmu mogą doprowadzić do powstania wielu szkód w ustroju. Choć wydaje się nieprawdopodobne, aby właściwy dobór pasty do zębów mógł mieć ogromny wpływ na zdrowie ogólne, tak właśnie jest – bo pasty do zębów cechują się ściśle określonymi właściwościami. Z tego powodu produkty te należy dobierać do indywidualnych potrzeb. Oferta past jest bardzo bogata, ale aby dobrze wybrać, trzeba wiedzieć, czego potrzebują nasze zęby i inne tkanki jamy ustnej.

W skład pasty do zębów wchodzi kilka podstawowych grup składników:

środki ścierne –odpowiadają za właściwości czyszczące pasty. Wysokościerne pasty mogą jednak uszkadzać szkliwo. Ścieralność pasty określa się czynnikiem RDA (Radioactive Dentin Abrasion). Nierozpuszczalne ziarenka zbudowane z węglanu wapnia usuwają resztki pożywienia, bakterie i płytkę nazębną. Zapobiega to rozwojowi próchnicy oraz tworzeniu się kamienia nazębnego.

związki fluoru –posiada je większość past na polskim rynku oprócz tych dla niemowląt i kosmetyków naturalnych. Fluor chroni przed próchnicą zębów i sprzyja remineralizacji szkliwa oraz wzmacnia je. Związek ten ma działanie przeciwpróchnicze.

środki pieniące –środki powierzchniowo czynne odpowiedzialne za wytwarzanie piany podczas szczotkowania. W pastach najczęściej występuje laurylosiarczan sodu lub inne związki siarki.

środki formujące –utrzymują odpowiednią, kremową konsystencję pasty. Najpopularniejszym składnikiem formującym past jest gliceryna, która zapobiega wysychaniu pasty w tubce.

środki konserwujące i przeciwutleniające – odpowiedzialne są za utrzymanie jakości pasty przez cały okres ważności.

aromaty, substancje słodzące –poprawiają zapach oraz smak pasty. Bez ich udziału mycie zębów wymagałoby dużego samozaparcia. Nadają przyjemny smak paście i maskują nieprzyjemny zapach naszego oddechu. To one odpowiadają za uczucie świeżości w jamie ustnej, jakie pozostaje po umyciu zębów.

barwniki – zabarwiają pastę. Związkami najczęściej występującymi w pastach są tlenek tytanu biały, błękit brylantowy, biksyna pomarańczowa.